26 ธันวาคม 2557

ที่ที่เรียกว่าบ้าน

ได้อ่านประโยคนึงในโซเชียล สักแห่ง เขียนประมาณว่า...

อิจฉาคนต่างจังหวัดจัง เวลาเทศกาลก็ได้กลับบ้าน
คำว่าบ้าน ของเขาคงมีความหมายกับพวกเขามาก

พออ่านจบ ก็ให้ความรู้สึกของคนบ้านอยู่กรุงเทพใช่ไหมคะ
เวลาเห็นคนต่างจังหวัด เดินทางกลับภูมิลำเนา

ในความหมายคำว่าบ้านของหลายๆคน
ย่อมมีความหมายแตกต่างกันออกไป
แต่ที่คล้ายๆกัน น่าจะเป็น
ที่ที่อยู่ แล้วสบายใจ  มีความสุข เวลาได้ "กลับบ้าน"
เพราะ "บ้าน" คือพื้นที่ของเรา พื้นที่ของครอบครัว
ที่จะได้ใช้เวลา พบปะ พูดคุยกัน ^______^

ส่วนตัวคนเขียนเอง เรียกตัวเองว่าเป็นเด็กต่างจังหวัด
คำว่าบ้าน คือ บ้านที่เกิด มีพ่อกับแม่รออยู่
ซึ่งแน่นอน ทุกๆครั้งที่ลูกกลับบ้าน
มันมีความหมายสำหรับคนที่อยู่บ้านเสมอ
พ่อแม่เองไม่ได้เรียกให้กลับบ้านทุกเทศกาลแต่อย่างใด
แต่ทุกครั้งที่ลูกบอกว่าจะกลับบ้านวันไหน เค้าจะตั้งตารอ ^^

คนต่างจังหวัดก็แอบอิจฉาคนกรุงเทพนะคะ
มี"บ้าน"ให้กลับทุกวัน  เจอพ่อกับแม่ เจอครอบครัวทุกวัน
แต่จังหวะชีวิตของแต่ละคนไม่เหมือนกัน
ทำให้คนเราต้องย้ายที่อยู่กันอย่างในทุกวันนี้
เรียนหนังสือบ้าง  ทำงานบ้าง

แต่ไม่ว่าจะมองมุมไหน
คำว่า "บ้าน" เราว่าก็มีความหมาย มีค่าเสมอนะสำหรับมนุษย์
เป็นพื้นที่ของเรา ที่จะเริ่มต้นและเอาไว้เติมพลังชีวิต

ปีใหม่นี้  เดินทางปลอดภัย ให้ถึง "บ้าน" นะคะ ^^



21 ธันวาคม 2557

หนัง พา ไป เจอ "พี่ ยอด พี่ บอล"

วันที่ 21 ธ.ค. มีโอกาสไปพบ พี่บอลพี่ยอด ในกิจกรรม "คุยกันเอง... กับหนังพาไป"
เชื่อว่าแฟนรายการ แฟนๆพี่เขาสองคน คงติดตามกันอยู่ไม่น้อย
ไอ่เราหรือ ก็ไม่อาจถือตัวเป็นแฟนคลับ เพราะว่ายังติดตามไม่ค่อยเยอะเลย
แต่ความชื่นชอบ ชื่นชมในตัวพี่ยอดพี่บอล คงไม่น้อยหน้าไปกว่าทุกคนนะคะ อิอิ ^^
โพส blog นี้เลยตั้งใจเก็บภาพบรรยากาศ มาเล่าสู่กันฟัง บอกเล่าความรู้สึกปะปนกันไป
เท่าที่พอจะจำได้ มาฝากทุกคนนะคะ

เล่าเลยดีกว่าเนาะ ^^
เรามาถึงงานตอนประมาณเที่ยงนิดๆ
คนมาถึงกันแล้วบางส่วน
มาถึงก็ลงทะเบียน รับเสื้อ ^^
มีเล่นเกม กิจกรรมจากทางสถานีอยู่ที่หน้างานค่ะ ระหว่างรอเวลา


ภายในงานมีอาหารว่างรับรอง จาก รายการ foodwork  (เรากินไม่ครบอ่ะมัวแต่ถ่ายรูป ฮา)
บรรยากาศระหว่างรอเข้าไปในห้อง มีทั้งเล่นเกม เขียนความรู้สึก ถ่ายรูปเฮฮากันไป
มีอุปกรณ์ สแตนดี้พี่บอล พี่ยอด มาให้ถ่ายรูปกัน
รูปที่หน้างาน
บริเวณรวมพล มุมอาหารว่าง

ถ่ายตัวเองมาเยอะนะลงรูปเดียว เขิน  ^^
ป้ายตรงโต๊ะลงทะเบียน เก๋ดี

คุณผู้อ่านคงรู้สึก เมื่อไรจะเข้างานซะที ฮ่าๆ
นัดหมายเริ่มงานประมาณบ่ายสองโมงค่ะ
ในห้องประชุม Convention Hall ชั้น 2
คือทุกคนรอพร้อมแล้วแหละน่า ^^

จุดนี้เป็นข้าวของที่เกี่ยวข้องกับหนังพาไป
พี่สองคนเค้าจัดมาให้ได้ดูกัน
กล้องเอย กระเป๋าเอย และรองเท้าที่เก็บได้จากญี่ปุ่น (เอ ข้อมูลถูกเนาะ?^^)
รวมถึงรางวัล สุดสัปดาห์ อวอร์ด ด้วยจ้า


อีกโต๊ะเป็นของที่จะประมูลในงาน เพื่อนำเงินไปทำบุญร่วมกัน


การ์ตูนน่ารักดี ลืมแกะกลับบ้านแฮะ ฮ่าๆ ^^


พิธีกรงานนี้ค่ะ เปิดตัวอินเดี๊ย อินเดีย วิ่งรอบห้องเลย ฮา ^^
เล่นเกม ตอบคำถาม เกียวกับหนังพาไป 


พระเอกของงานที่ทุกคนรอคอยมาแระ  ^^


จำไม่ได้เหมือนกันนะว่าเล่าอะไรมาบ้าง เยอะแยะเลย 
เล่าไป ตบมุกเอง ฮากันเอง (ฮา)
เท่าที่นึกออกก็มีเล่าเรื่องที่มาที่ไปกว่าจะมาเป็นหนังพาไป
มีฉายหนังสั้น ของพี่เขา "กลางวันแสกๆ"
แล้วก็เอา unseen cut บางส่วนมาให้ชมกันค่ะ


พี่ๆเพื่อนๆหลายท่านเดินทางมาจากต่างจังหวัดเพื่องานนี้
มุมภาพอาจจะเสยหัวไปหลายคนเลยนะคะเพราะนั่งข้างหลัง 
แต่ก็เป็นบรรยากาศงานเนาะ ^^


คุยกันต่อ  ถ้าพี่สองคนมาอ่าน นี่เลือกรูปจังหวะดีดีให้แล้วนะคะพี่ 555 ^_^


ช่วงประมูลของไปทำบุญนี่เป็นอะไรที่สนุกเฮฮากันสุดๆ
หัวเราะจนเมื่อยหน้าเลย ^^


ช่วงท้ายงาน ก็ถ่ายรูปกันค่ะ มีทั้งรูปรวม รูปคู่สองคน รูปคู่สามคน

นี่ไง ^^

เป็นบรรยากาศงานพบบอลยอดที่น่ารัก เป็นกันเองที่สุดค่ะ
พี่สองคนน่ารักมาก ตลก เฮฮา พูดกันเองแต่บางจังหวะก็ทำพวกเราขำซะงั้น
(เพราะว่ามีลืมบ้าง ข้ามสคริปต์ไปบ้าง ฮ่าๆ)
ก่อนอื่นเลย ขอบคุณมากค่ะที่เลือกให้ไปงานด้วย
ถึงแม้จะไม่ได้คุยในงาน แต่ความรู้สึกสนุกสนานก็มีไม่แพ้คนอื่นๆแน่นอน

หนังพาไป ทำให้เกิดความอยากไปเที่ยวเองเหมือนคนอื่นๆนะคะ
เพราะเป็นคนที่ไม่ชอบการเที่ยวแบบซื้อทัวร์เท่าไร
แต่ยังติดตรงที่เป็นผู้หญิง  จะไปแบบนั้นที่บ้านคงเป็นห่วงแน่ๆ

ถึงอย่างนั้น
"หนังพาไป" ทำให้เราได้เห็นมุมมองหนึ่งนะคะ
เชื่อว่าเป็นมุมมองที่ทำให้หนังพาไปได้ใกล้ชิดกันมากขึ้นกับคนดู 
คือ "การเดิน"
พี่ๆอาจจะตอบเหตุผลว่ามันประหยัดด้วย (ฮา)
แต่เวลาเดิน  รู้สึกมั้ยว่าเราจะได้มุมมองที่ใกล้ตัวเรานะ
มันเป็นมุมเดินถนน ที่เหมือนกับคนเราเดินกันอยู่ทุกวัน
ไม่เหมือนนั่งรถทัวร์ เดินลงรถก็ถึงสถานที่ท่องเที่ยวเลย

แอบรู้สึกเหมือนกับพี่ยอดพี่บอลนะคะ
อยากให้แฟนๆรายการของพี่เขา ได้มาพบกันแบบนี้ 

ที่แน่ๆรู้สึกเหมือนกันใช่มั้ย
อยากให้ทำ "หนังพาไป" ต่อไปเรื่อยๆ
อยากให้จัดกิจกรรมอย่างนี้อีกเรื่อยๆนะคะ
มันเป็นพลังใจให้ทั้งคนทำงาน   และคนดูทางบ้านอย่างเราๆด้วยเหมือนกัน 

จุดหมายปลายทาง อาจไม่ใช่ที่สุดของความงดงาม

ขอบพระคุณที่เข้ามาอ่านจนจบค่ะ
หวังว่าบรรยากาศและความรู้สึกที่เล่าให้ฟัง
จะสร้างความสุขให้คุณผู้อ่านบ้างไม่มากก็น้อย ^^

จังหวะชีวิต

บางทีคนเราก็มีจังหวะชีวิตที่ยุ่งเหยิงด้วยกันทั้งนั้น

ทั้งภาระงานประจำ  ตารางเวลาที่ติดกันต่อเนื่อง 

แต่ในบางเวลา ร่างกายและจิตใจของมนุษย์เดินดินอย่างเราๆ

 ก็ต้องการ "ความว่าง" ที่จะพักผ่อนด้วย 

ไม่ว่าจะได้ทำในสิ่งที่ชอบ ไปท่องเที่ยวในที่ที่อยากไป

เพื่อฟื้นสภาวะที่สูญไป ในช่วงเวลาที่จังหวะชีวิตนั้นยุ่งเหลือเกินก่อนหน้านั้น


จงอย่าลืมว่าหนทางข้างหน้าไม่เรียบง่ายเหมือนที่ใจอยากให้เป็นเสมอไป
จงเตรียมร่างกายและใจให้พร้อมกับทุกจังหวะการเดินทางของชีวิต เพื่อที่จะมีพลังก้าวเดินต่อ...




11 ธันวาคม 2557

ห้วงอักษรที่ร้อยเรียง

เวลาเราอ่านตัวหนังสือหรือข้อความใดใด
ต่างคนต่างเวลาต่างประสบการณ์
ย่อมมีความรู้สึกที่แตกต่างกันออกไป
ก็เหมือนเวลาเราอ่านหนังสือสักเล่ม
อ่านครั้งแรกก็ให้ความรู้สึกอย่างหนึ่ง
เมื่อเวลาผ่านไปลองหยิบมาอ่านอีกครั้ง
อาจจะพบประสบการณ์อีกแบบจากหนังสือนั้นก็ได้
คงไม่ต่างอะไรกับการดำเนินชีวิตคน
ที่ต้องการเวลาในฝึกฝนสั่งสมประสบการณ์
อดทนตั้งใจศึกษาในสิ่งที่ตัวเองสนใจ
เพื่อที่จะทำสิ่งนั้นให้คล่องแคล่วมากขึ้น
เพราะว่าไม่มีใครเก่งจากการทำสิ่งใดในครั้งแรกเพียงครั้งเดียว...

เกิดข้อความนี้มากลางดึกวันก่อน
กระเด้งตัวมาจากที่นอนเพื่อมาเขียนร้อยเรียง

08 ธันวาคม 2557

มุมมองจากการเดิน

ในจังหวะชีวิตในแต่ละวัน
คุณใช้เวลากับการเดินมากน้อยแค่ไหน
เดินไปกินข้าวตอนพักเที่ยง
เดินไปโต๊ะเพื่อนร่วมทำงานข้างๆ
หรือเดินออกไปเที่ยวเล่นข้างนอก

มีคนเคยบอกว่า
เดินเยอะจะเป็นการออกกำลังกาย
มันก็จริงแหละนะ ถ้าเราเดินเท่ากับการขยับตัว
ออกกำลังกล้ามเนื้อขาและน่อง
ไม่ว่าจะใกล้หรือไกล  เราก็ได้ออกเดิน

แต่เวลาเดิน คุณเคยมองรอบๆตัวคุณบ้างไหมคะ
โลกรอบๆตัวคุณ จะหมุนไปพร้อมกับทุกๆก้าวที่คุณก้าวเดิน
ไม่ว่าระยะทางมันจะใกล้หรือไกล
พื้นผิวบนทางเดินจะมีร่องมีหลุมหรือไม่
เราก็ยังได้ใช้เวลาสังเกต เมื่อคุณเดิน

นอกจากนั้นยังได้ใช้เวลาอยู่กับตัวเอง
เพราะการเดิน คือการทำงานของร่างกาย
เวลาคุณเหนื่อย คุณก็จะพัก
เมื่อพร้อม คุณก็จะก้าวเดินต่อ
ไม่ว่าระยะทางข้างหน้าที่ต้องเดินจะเหลืออีกสักเท่าไร
แต่ถ้าคุณพร้อมจะใช้กำลังกายและกำลังใจ
จุดหมายที่ตั้งใจไว้ก็คงอยู่ไม่ไกลเกินก้าว ^^

จุดหมายปลายทางก็สำคัญที่จะไปให้ถึง
แต่อย่าลืมมองข้างๆระหว่างที่เดิน
อาจจะพบความสุข ที่อาจจะหาไม่ได้ที่ปลายทาง

05 ธันวาคม 2557

นิยามความคิดถึง

เคยมีความรู้สึกแบบนี้กันไหมคะ?
เวลาที่เราเคยทำบางสิ่งบางอย่าง
ในทุกๆวัน หรือทุกๆคืน
เช่น อ่านหนังสือที่ชอบ
ไปเที่ยวกับเพื่อน
กินอาหารร้านโปรด
หรือแม้แต่การพูดคุยกับใครสักคน
แล้วบางช่วง บางเวลา
ถ้าสิ่งนั้นมันหายไปในระยะเวลาหนึ่ง
อาจจะสั้น หรือยาว แล้วแต่วันและเวลา
แต่ความรู้สึกเหล่านั้น ยังวนเวียนอยู่ในหัว
อยากเจอ อยากคุย อยากเที่ยว อยากทำสิ่งเหล่านั้นอีกครั้ง
ในแบบที่ผ่านมา
ถ้าคุณเคยมีความรู้สึกนั้น
จงนิยามว่ามันคือ "ความคิดถึง" :)
มันก็จะดีถ้ายังได้กลับไปทำสิ่งเหล่านั้นที่หายไปอีกครั้ง
แต่ถ้าวันหนึ่ง เกิดการเปลี่ยนแปลงใดทำให้สิ่งนั้นหายไป
สิ่งที่กระทบที่สุดคงจะเป็นจิตใจ
และเราจะวนเวียนอยู่กับคำว่า "คิดถึง" ไปเรื่อยๆ

ป.ล. อย่าหายไปไหนนะ


01 ธันวาคม 2557

วันที่หนึ่งเดือนธันวาคม

วัน "แรก" เริ่ม ของเดือน
แต่เป็นเดือน "สุดท้าย"ของปี

สำหรับบางคนเป็นวันทำงาน
บางคนอาจเป็นวันเกิด
บางคนก็เป็นวันดีดีที่จะเริ่มต้นสิ่งใหม่ๆ
หรือสำหรับบางคนอาจเป็นวันที่รู้สึกไม่ดีก็ได้

ไม่ว่าวันหนึ่งจะเป็นวันอะไรสำหรับคุณ
ลองมองทุกๆวันให้เป็นความสุข
ความสุขที่เพิ่มเติมให้กำลังใจ
ที่จะมีชีวิตก้าวเดินต่อไปสำหรับ "พรุ่งนี้"

ไม่ว่าวันนี้ จะต้องพบเจอสิ่งใด
จงรับรู้ด้วย "หัวใจ"
เปิดรับสิ่งดีดีที่มีอยู่รอบข้างตัวคุณ

-----------------------------------------------------------

มาแปลกเลยเชียววันนี้ คุณผู้อ่านอาจจะงงว่าเราเขียนอะไรก็ได้นะคะ 555

ในวันหนึ่งมีโอกาสตั้งใจทำสิ่งดีดีให้ใครสักคน
วันนั้นก็คงเป็นวันที่น่าจดจำอีกวันหนึ่ง จริงมั้ยคะ ^^