เดิน มอง ดู

โดยปกติ

เวลาไปเที่ยวที่ไหน

ส่วนใหญ่ เรามักจะไปโดยรถ

ไม่ว่ารถส่วนตัว หรือรถบัสขนาดใหญ่

ตัวฉันก็มักจะเป็นแบบนั้นซะส่วนมาก

ไปดูสถานที่ท่องเที่ยวใด

ก็จะได้ไปโดยพาหนะไม่อย่างใดก็อย่างหนึ่ง

ไปตามจุดต่างๆ ตามที่โปรแกรมกำหนดไว้

หลายคนเป็นเหมือนกันไหม?

มีคนคนหนึ่ง

แนะนำเส้นทางท่องเที่ยวอีกแบบให้กับฉันได้รู้จัก

นั่นคือการเดิน 

เริ่มต้นโดยรถประจำทาง / รถเมล์ หรือ รถไฟ 

ตามโอกาสที่อำนวยเหมาะสม

และมุ่งหน้าไปในที่ที่ต้องการจะไป

จากนั้น ก็เดิน...

เดินชมโบราณสถาน อาคาร ผู้คน ไปเรื่อยๆ

เหนื่อยก็หยุดพัก

ส่วนใหญ่เขาจะเป็นคนนำทาง

ชี้ให้ดูตรงนั้น ตรงนี้ เล่าประสบการณ์ให้ฟังหลายๆเรื่อง

ชักชวนฉันไป ในที่ที่เขาเคยไปมาแล้วบ้าง

แล้วเขามักจะถามเสมอ

ว่าเดินเหนื่อยมั้ย กลัวทำให้ลำบาก...

แต่ฉันกลับรู้สึกว่า การเดินเที่ยว ไม่ว่าจะไปที่ไหน

มันทำให้ได้อยู่กับตัวตนของเราและสิ่งรอบข้างตรงนั้นมากขึ้น

การที่เดินเพื่อไปถึง เราได้สัมผัส "ระหว่างทาง"

ระหว่างทางที่บนรถอาจมองไม่เห็น

ระหว่างทางที่บางมุมเราขึ้นรถกลับเราจะไม่รู้

ระหว่างทางอาจมีบางอย่างที่เราไม่ได้สัมผัสใกล้ชิด

หรือบางวัตถุก็ไม่ได้จดจำ 

ทำได้เพียงแค่เดินไปถ่ายรูปกับมันแล้วก็กลับ

เลยรู้สึกว่า บางครั้ง เทคโนโลยีอาจทำให้คนห่างไกลจากการมองด้วยตา

เพราะบางครั้ง ก็ทำเพียงถ่ายรูปแล้วก็กลับ

บางทีอาจมีบางมุม ที่ "กล้องถ่ายรูป"นั้นมองไม่เห็น

มุมที่ใช้สายตาในการมอง ใช้ความรู้สึกในการรับรู้กับวัตถุตรงหน้า...

เวลาไปไหน 

คุณผู้อ่านได้ใช้เวลากับสิ่งเหล่านั้นตรงหน้า หรือระหว่างทาง

มากกว่าการถ่ายรูปอย่างเดียวบ้างหรือป่าวคะ ^_^

วันที่แดดออก

จากสมุดจด สู่ blog ของฉัน
--------------------------------------

ในวันที่ท้องฟ้าแจ่มใส
จริงอยู่ เราอาจจะบ่นว่าร้อน
แต่จะทำอย่างไรได้เล่า
ในเมื่อเรายืนอยู่ประเทศเมืองร้อน
ถ้าให้เลือกระหว่างฟ้าสดใสกับฟ้าสีหม่น
ขอเลือกเวลาฟ้าปลอดโปร่งมากกว่า
ถึงแม้ว่าเราจะต้องทนร้อน ทนแดดมากกว่ากัน
แต่ก็ยังดีกว่าเวลาฟ้าหม่น ดูเหมือนจะร้องไห้เป็นสายฝน
เพราะเวลาที่ท้องฟ้าสดใส
เราได้แสดงออกในกิจกรรมที่อยากทำได้
ถ้าวันใดฟ้ามัวหมอง
บรรยากาศจะดูเหงาหงอยตามไปอีก

ถ้ามองกลับมาที่ตัวเองนะ
เราจะเลือกให้ตัวเองเป็นอย่างท้องฟ้าเวลาใด
ท้องฟ้าสดใส เต็มไปด้วยก้อนเมฆสีขาว
หรือท้องฟ้าหม่นมัวกับก้อนเมฆสีเทาที่บางทีก็ฝนตกมาด้วย

แน่นอนว่าในทุกวัน ย่อมเป็นได้ทั้งสองแบบ
ตามอารมณ์ของคนที่มีปะปนกันไป

แต่เราจะทำอย่างไร?  ให้ เรา ไม่ ปล่อย ใจ รู้สึก มัวหมอง นาน

----------------------------------

วันดีดี

ถ้าหากลองนึกถึงคำว่า "วันดีดี"

คงเป็นวันที่สนุกสนาน ประทับใจ กับอะไรสักอย่าง

บางทีก็อาจเป็นสถานที่ 

บางทีก็เป็นช่วงเวลา

บางครั้งก็อาจเป็นคนคนนั้นที่ไปด้วยกันมา

ถ้าหากเราไม่ประทับใจอะไรบางอย่าง

วันดีดีคงไม่มีให้เราได้นึกถึง 

แต่เพราะเราถูกใจ หรือ like กับอะไรสักอย่าง

ช่วงเวลานั้นกลับยังอยู่ในความทรงจำ

ให้นึกถึงอยู่ ... เรื่อยๆ

ได้ยิ้มออกมา เวลาที่คิดถึงมัน

เพราะความสุขที่เกิดอาจไม่ต้องไปวิ่งตามหา

หรือออกไปข้างนอกเพื่อสร้างสรรค์มันขึ้นมา

บางทีอาจเป็นเพียงแค่ช่วงเวลาธรรมดา

ช่วงเวลาหนึ่งที่อยู่ในชีวิตประจำวัน ที่ดำเนินไปเท่านั้นเอง

ขึ้นอยู่กับว่าเราให้ความพิเศษกับมัน

ที่จะแปรเปลี่ยนเป็น "ความสุข" ให้ใจของเรามากน้อยแค่ไหน

---------------------------------------------------------------------

มีคนคนหนึ่งเคยบอกว่า ตอนเขียนเขารู้สึกอย่างไรก็จะเขียนออกมาอย่างนั้น

ความรู้สึกตรงนั้นจะถูกกลั่นกรองมาเป็นตัวอักษร

วันนี้นึกยังไงไม่รู้ เลยเขียนแบบนั้นบ้าง อย่างข้อความข้างต้น

จากปกติ จะมีร่างก่อนอย่างน้อย 1 รอบ

บางที การเขียนแบบคิดสด มันก็รู้สึกดีเหมือนกันนะ

มันได้รู้ ว่า  ความ  คิด  ณ  ตอน  ที่  เขียน  อยาก  เขียน  อะไร :)

บนท้องฟ้า

เวลามองดูเมฆที่ลอยบนท้องฟ้า เช้า หรือเย็น
ในเวลาที่มีดวงอาทิตย์ไปหลบอยู่ข้างหลัง
เออ แสงมันสวยดีนะ
ในบางจังหวะ ก็รู้สึกว่า ก้อนเมฆนั้นมีอิสระจัง
ลอยไป ลอยมาอยู่บนฟ้า
แต่เราจะรู้หรือเปล่าว่า  บนท้องฟ้าปั่นป่วนแค่ไหน
บางทีก้อนเมฆต้องเจอลมพัดแรง
หรือรวมตัวมากจนกลายเป็นเมฆฝน
ซึ่งมันไม่สวยงามสักเท่าไร

ถ้าลองมองในอีกมุมหนึ่ง
คนบนพื้น ก็ต้องพบเจอกับสิ่งต่างๆตามวันเวลา
บางวันเป็นเรื่องดี
บางทีก็เป็นเรื่องเหนื่อยใจ
คนบนพื้นก็ต้องยืนหยัดให้ได้
เมื่อเราสามารถพ้นอุปสรรคเหล่านั้นได้
ในความรู้สึก
จะเป็นเช่นยามท้องฟ้าเวลาหลังฝนตก
ก้อนเมฆสีเทาจะกลับสู่สภาพเดิม
ภาพท้องฟ้าที่เราเห็นว่าสวยในตอนแรก...